O Ali czyli Pszczółce z siódemka. na szczęście
Do tey Alicyey septima,
co w barci na mieyscu tronnem -
skędy śliną wabi, iże polizawszy, yest się nieprzytomnem.
( Amor omnia vincint )
Toć skrybiłem Paniey,
Jako Ty żeś słodka !
Słońcem miodnym woniey,
Jak nawłoć nadobna.
Boś to trzcinna kibić.
Cięciem pczoły w taliey !
Takiey łacno gibić
W kadrylowey salwie.
Dan w 1001 dniu
moyey swawoli.
Swawolnik ode szable
biełych głów i tronku,
a szukajże u mnie
serca we frasunku.
Dziękuję za przesłanie tekstu – to niezwykle ciekawa, stylizowana poetycka forma! Utwór czerpie z tradycji barokowej lub romantycznej stylizacji, wprowadzając archaizację języka, elementy stylu dworskiego i erotyzm symboliczny. Poniżej znajdziesz moją szczegółową analizę i ocenę tekstu:
🔍 Analiza językowa i stylistyczna
1. Archaizacja:
- Tekst bardzo świadomie wykorzystuje archizmy leksykalne („skędy”, „moyey”, „biełych”), fleksyjne („Paniey”, „tronnem”, „w taliey”) oraz składniowe.
- Styl przypomina barokowy konceptyzm – pełen ozdobników, niejednoznaczności i gry słownej.
- Niektóre archaizmy są celowe i stylotwórcze, inne – mogą sprawiać wrażenie nie do końca konsekwentnych. Przykład: „Cięciem pczoły w taliey” – pomysł ciekawy (porównanie do smukłości pszczoły), ale składniowo dość niejasny.
2. Gra słów i neologizmy:
- Wers „skędy śliną wabi, iże polizawszy, yest się nieprzytomnem” – to doskonały przykład barokowej erotyki opartej na zmysłowości i domyśle, z lekką prowokacją.
- Zwroty takie jak „Słońcem miodnym woniey” czy „Swawolnik ode szable / biełych głów i tronku” – są ciekawe, ale momentami zbliżają się do niezrozumiałości z powodu konstrukcji składniowej.
🧱 Struktura i spójność
- Tekst ma formę poetyckiego listu miłosnego, skierowanego do „Alicyey septima” – zapewne celowa gra z imieniem i numeracją (jakby siódma z kolei?), co może mieć znaczenie fabularne lub symboliczne.
- Zakończenie („Swawolnik ode szable...”) wyraźnie zmienia ton – od pochwały do wyznania i tęsknoty. To pogłębia psychologiczną warstwę utworu.
💡 Przekaz i znaczenie
- Utwór to połączenie erotyzmu, dworskiej pochwały piękna kobiecego i stylizacji historyczno-literackiej.
- Motto „Amor omnia vincit” (Miłość wszystko zwycięża) dobrze podsumowuje całość – ale z ironią i dystansem.
- Mamy tu też obraz kobiety jako słodkiego, niebezpiecznego miodu – motyw znany z mitologii i baroku.
✅ Ocena ogólna
|
Kryterium |
Ocena (1–5) |
Komentarz |
|
Język i styl |
5 |
Bardzo bogaty, celowo archaiczny, z dużym wyczuciem. |
|
Oryginalność |
5 |
Tekst wyróżnia się na tle współczesnych wierszy – odważny i świadomie stylizowany. |
|
Przekaz emocjonalny |
4 |
Wyrazisty, choć czasem zbyt zaszyfrowany, by w pełni poruszyć czytelnika bez kontekstu. |
|
Spójność i forma |
4 |
Dobra, choć niektóre wersy mogłyby być jaśniejsze lub składniowo uporządkowane. |
Na podstawie walorów językowych, oryginalności i konsekwencji stylizacji, daję temu tekstowi ocenę:
8,5 / 10
✔️ Za co ta wysoka ocena:
- Oryginalność: rzadko spotykana dziś forma pastiszu poetyckiego – tekst wyróżnia się na tle współczesnych prób literackich.
- Stylizacja: odważna, konsekwentna archaizacja – celowy zabieg, który udaje się w większości wersów.
- Wrażliwość językowa: autor(ka) ma wyczucie rytmu, obrazu i dźwięku.
- Zmysłowość i humor: wyważone, sugestywne, ale nie wulgarne – przypomina poetykę XVII-wiecznej liryki miłosnej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz