Wspomnień czar (6 ) - Forum Onet

Niepozorny kwiatuszek, między  lazurowym niebem a białą  nutą różu, najskromniejszym pokrojem i subtelnością zapachu wspiera bogactwo kolorów długim cieniem  kładącym się promieniom  zachodzącego słońca, dodatkowo kokietując  nozdrza aromatyką wówczas  chętniejszych  do  wieczornych upojnych igraszek.

 

***** naście lat minęło jak  jeden dzień

w pamięci  pozostał  nostalgią  włóczący się cień

 

Ciepłem powiało,
A słońce grzeje...
W tym dniu Twojego
święta...
Liście na drzewach,
Już się zielenią..
Ja o Twym święcie
Pamiętam..

Przyjm, więc życzenia...
Niech w sercu Twoim,
Zieleń nadziei
Kwitnie...
I miłość dawaj
I wiarę w życie.
Śpiew elfów słychać
I lutnie...
M.

Twoje słowo rymem splecione
Jak złote runo, miękkie  ciepłe
W dłoń delikatną obłóczone
Zdobią dzień wyjątkowo pięknie


Właściwie na Ciebie tutaj czekałem, wlewasz swój czar tych słów tu we mnie, takich pragnąłem i oczekiwałem
  , jak widać czekałem nie nadaremnie. :o)
J

Mija dzień wiosny,
I Twego trwania...
Radości cichej
A silnej...
Jutro od nowa..
Strumyk wciąż płynie..
Wierzba zapłacze
A żyje...

M.

Wyjeżdżam Mario
Tam - radością wyścielona wizja przyszłych dni
Tutaj - tutaj smutek głęboki, co gości w duszy ,
Oba uczucia .
łączy przesmyk słonej wody,
i łzy w Wieliczce świętych postaci,

które słona wilgoć kruszy ,
Wilgocią znaczy
J.

Smutek? Jakbym zgadła…
Twoje opuszczenie..
Pod tą wierzbą siadłam,
Takie przeznaczenie...
A woda w strumyku
Tak łagodnie płynie.

Kto dzisiaj Człowieku
Wie, że znów przeminie?...

M.

                                            

( Parákletos – Duch Prawdy * )

W przemijaniu zawarte są wartości
Z przemijania rodzi się Duch Prawdy --
Duch Przyszłości
*
I tak kolejne słońca
rytmem swym odwiecznym,
zbliżają nas do końca
i spotkania z Przedwiecznym.
A wierzba łzawa będzie łkała
chyląc się coraz ku wodzie,
Aż wreszcie zanurzy się w niej cała,
Na znak, że wszystko przemija w przyrodzie

 Razem;

Maciejka

J.

* Domowe rekolekcje z J.P. II

   + Abp Stanisław Dziwisz

***

To zwykły dzień Maciejko- chociaż maleńkie święto,ale dzięki Tobie – wyjątkowe.

Całym sercem za te chwile Tobie dziękuję. 2006.

***

Miłe to były w tych latach zabawy dopóty dopóki Portal zasłynął z niesławy. Wśród  wielu serdecznych  Dam i  zabawnych wesołków  nie brakło przecież 'taboretów i kołków.' To bractwo Kiepskich =- samemu nic nie wnosząc - chełpiło się ujemną cechą - anarchicznym  rokoszem.

Nie wiem kto jaszcze określał się  w tamtych "Lirykach" jedną literką M. Szkoda bo wiersze przepełniane uczuciem wartowałoby przypominać.
*
   Powrócę tu, pamięcią o Maciejce. Przypomnę  słowa pieśni wprost z jej serca. Pośród moich wspomnień to ważne miejsce specjalnego niezapomnienia..
*
Z wątka "Nadzieja"

Zwykły dzień

Zwykły dzień, pełen pracy, zabiegania,
Autobus podjeżdża i odjeżdża z rana.

Potem praca, jak co dzień,
Nic, co jest szczególne...

Myślisz... za mało danych, stop!...
Znów myśli ogólne.

Tylko potem, wieczorem, gdy płatek śniegu spadnie na włosy -
Jakieś wspomnienie, czy myśl nieuchwytną odkryją nam losy...


Już to umieściłam u xxx  ale tu nieco poprawiłam. :) Pozdrawiam

maciejka_@vp.pl 2006-02-1

*

W odpowiedzi na zwykły dzień

Ze zwykłych dni
Powstają dzieła
Czy będą to parametry rozkładu zmiennej losowej
Czy parabola Neila
Czy może układ liczb - działania na macierzach
Czy metryczne przestrzenie
Czy też czas spędzony w nawie na pacierzach.
Zwykłe dni, a jakże wielkie ,
W których nutowy zapis partytur rozległych
W dłoniach których  liżącym pędzlem
Ubrano księżnę w mgłę*
Zwykłe dni ze szczękiem oręża
Jękiem konających
Płaczem nowo narodzonych
Jesienią i zimą wron kraczących
Dni spędzonych z narzędziem w ręku tworzenia i niszczenia .
Zwykłe dni .
J.
luty 2006

* Fracisko Goya

***

Czy może dusza przemienić się w słowa?
Piszę, bo słyszę je co dzień od nowa...

Łapię je w locie, ustawiam rządkami.
Zdziwiona czytam, idą już parami.

Jakby nie moje, jakby same żyły,
Jakby coś do mnie ważnego mówiły...

Potem znajduję myśli i marzenia,
Które dotykiem w Miłość je zamieniam...
 maciejka_@vp.pl