Krótki tekst o naturze słodkich wspomnień

Madlen
29. 03.2008  

Madlen  ma tak aksamitną skórę i tak pięknie kołysze biodrami chodząc z wielką lekkością, że zastanawiam się czy się nie wybrać do Kamerunu .
Jeżeli potrzebowaliby szamana to się zgodzę za dwa litry  koziego mleka dziennie, oraz kilka garści sago lub ryżu a Madlen musiałaby mi taką mleczną zupę z tego codziennie warzyć .
Dzisiaj dzień pochmurny (raczej), może pokropi nocą bo skosili trawnik przed MN i deszcz by się przydał.
Poznałem miłą sąsiadkę na Smolnej. Oczywiście historyk sztuki i konserwator zabytków, oj będzie o czym pogadać. Pięknie mieszka..

***
Rezygnuję z dalszego dzwonienia po trzykrotnym komunikacie o niemożliwym  teraz połączeniu. Myślę sobie, łyk kawy dobrze mi zrobi więc zobaczę jak smakuje u Bliklego.
Młodzian z dość dobrą szkołą w obsługiwaniu gości  przyniósł mi, tak  jak zamówiłem,  kawę  jak najzwyklejszą , tzw. parzoną.
Jestem  lekuśko  zaskoczony, kawa wyśmienita !
Kawa ma smak bardzo zbliżony do tej jaką  parzyłem sobie w domu, a  którą  kupiłem onegdaj  w Harrodsie, ta z Harrodsa była importowana z Indii.
Tylko Arabica ma ten wyczuwalny dla mnie smaczek , z opakowania dowiedziałem się wówczas , że Indie  i Etiopia ten sam gatunek uprawiają. Zresztą Arabica wywodzi się z Etiopii.
Kiedy  przywoływałem  w pamięci region  pochodzenia 
tamtej kawy przewiezionej z Anglii- rozległ się ryk krowy dochodzący z kieszonki koszuli  w której trzymałem telefon z modną bordową  smyczą założoną na szyi.
Zanim odebrałem w zdenerwowaniu telefon, krowa zdążyła jeszcze raz zaryczeć. To mój Sagem  MY X5 -2 informował (taką wybrałem opcję), że ktoś tym razem dodzwonił się do mnie…

To Madlen…

- Jeżż, dzwoniłaś do mnie ?
- Tak dzwoniłem kilkakrotnie, ale miałaś wyłączony telefon.
- A ty wież że o ta godzina ja nie mogę mówić, wieżż ?
- Wiem  , wiem,  Orchideo w kolorze moich czekoladowych mieczyków .
- To ja zadzwoni potem , dobrze ?
- Dobrze słodkości, dobrze ….

Kiedy ponownie Madlen zadzwoniła byłem już w zupełnie innym miejscu.
- Co robisz Jeż i gdzie jesteś ?
- Wkręcam krzywki na taśmę teflonową , a jestem w łazience…
- Znów wygłup robisz, ja pytam naprawdę …
- A ja naprawdę mówię ci co robię i gdzie jestem.
- No tak, można robić  ‘to i to’, dobra że jeszcze nie jesz loda tam ( głośnym chichotem odparła   Czarna Perła z Kamerunu).
-Mówię prawdę co robię ! Za chwilę będę montować baterię prysznicową, więc wprzódy te cholerne krzywki muszę ustawić żeby tę baterię można było przykręcić.
- Nie wiem nic co mówisz, ale ja tobie powiem coś innego

- Słucham cię , słucham…
- Ja wysłała foto do Mme, gdzie ty i ja jesteśmy, i Mme się zapytać czy ty jest moja mąż
- I cóżeś odpowiedziała –piekielnico, ciekaw jestem niezmiernie.
- Ja powiedziała, że ty masz trzy żona już, to Mme  pytać czy ja czwarta być…
- No to się zaczyna – pomyślałem i poczułem jakieś drżenie po plecach i jeszcze gdzie indziej. I co odpowiedziała…ś ?
- Że masz mała dom.
- No właśnie, mam mały dom! Jak to dobrze że wpadłaś na taką odpowiedz. I co na to Mme?
- Że masz zbudować  duża dom !...

- Haloo! Coś przerywa ! Co mówiłaś ! haloo haloo… ( inscenizując zakłócenia wyłączyłem telefon).
Że ja  też muszę mieć zawsze jakieś kłopoty z budownictwem, niech to szlag trafi.

Odebrałem kolejny telefon od Madlen po około godzinie. Na  poprzedzające nie reagowałem ponieważ musiałem uspokoić ducha ,wcześniej sprawdzając ceny materiałów budowlanych w warszawskiej Castoramie , oraz dowiedzieć się, jakie uzyskałbym bonifikaty przy większym zakupie . Pojechałem tam osobiście i przy okazji trafił się mi rodzynek w postaci krótkiej sekwencji filmowej którą nagrałem zaraz  po wejściu do obiektu. Właściwie jest to przejście w postaci  ni to poczekalni ni to warsztatu gdzie można wykorzystać urządzenia będące własnością marketu, można tam usiąść i skorzystać z automatów serwujących różne napoje.
Sekwencja którą nagrałem (bez interwencji ochrony, bo tam nie wolno fotografować jak za głębokiej komuny), nadaje się do TV , muszę rozpatrzyć czy ją wysłać do specjalnego programu jako antyreklamę

- Jeżż, czy ty zła jesteś na mnie ?
- Ależ  skąd.
- Bo ja mam niespodzian dla tobie, ciebie, i chciała  je pokazać.(Jednocześnie usłyszałem śmieszek , który mógłby być zapowiedzią czegoś podobnego do gromu z jasnego nieba)
- Madlen, kochana, wiesz ze nie znoszę niespodzianek. Przed laty taka niespodzianka kosztowała mnie sporo. Bo wówczas o wyprawkę nie było łatwo. Za tetrowymi pieluchami jeździłem do Łodzi bo tam miałem znajomego , a ten miał znowuż  innego znajomego i tamten inny znajomy miał chody w fabryce i załatwił mi tyle z metra tetry , że do dzisiaj resztki gdzieś na strychu się znajdują w moim małym domku.
- Jeżż, ja nie wiem co mówisz, moja niespodzian jest żywa…
- No dobra, będę tam gdzie zawsze i o tej co zawsze godzinie, będę czekał Orchideo, raz kozie śmierć.
Usłyszałem jeszcze  cmoki i pisk czy też kwilenie, całkiem miłe.


Spotkanie
- Orchideo  (uśmiechnąłem się do Madlen), czy masz jakiś jeszcze "niespodzian", czy coś się jeszcze święci.
- Mam, zaraz wyjmę.
-  (Może wreszcie pokaże tę piękną kakaową pierś , zajarzyłem i utopiłem wzrok w miejsce gdzie kończył się łańcuszek zakończony  szmaragdowym serduszkiem w oprawie drobnych brylancików rozdzielające  jedno i drugie
cudowne mont.
- Aa  ty ... już mi patrzysz tam gdzie zawsze.
-  Byłbym durniem gdybym teraz patrzył na okolicę.
-  Roześmiała się tym swoim szczerym uśmiechem  błyszcząc perłami uzębienia.
- Popatrz ty, to moja niespodzian, podając mi jednocześnie kartkę z  wierszem:
- Musiałem oderwać z żalem  wzrok , musiałem,  i zrobiłem to z ubezwłasnowolnienia  za sprawą stworzonej przez Madlen sytuacji.

Poeci
Poezja to najważniejsza sztuka
Poeci to biedacy
wiecznie głodni
sławy uznania wiary i nadziei
nie mówią o swoich
dzieciach marzeniach
ulubionych książkach i potrawach
epokach i kobietach
wolą mówić o pogodzie i historii
Poeta Kuczkowski rozmawia z Aniołami
Poeta Górzański z dziećmi i psami
Poeta Tkaczuk z poetami
którzy się jeszcze nie urodzili
Poeta Karasek z poetami
którzy umarli
Siedzą w kuchni i patrzą
przez okno
Przychodzi Zbyszek
który widział Nike
zanim ktoś odrąbał jej głowę
Do tej pory próbuje
opisać jej twarz
Przychodzi Irek
który zapomniał że to nie on
oddzielał światło od ciemności
Dlatego próbuje
odgadnąć wszystkie myśli
Przychodzi Staś
o którym mówią
że przejdzie do historii
jeśli tylko zdoła zapisać
to co mówi o świcie
Dlatego milczy jak zaklęty
Żywi zasiadają przy stole
z umarłymi
bo z poetami jest właśnie tak
wszystko jedno czy żyją czy już nie żyją
i tak ich nie ma
jest tylko poezja
najważniejsza ze wszystkich sztuk
Autor Janusz Kukuła
Wiersz dedykowany Krzysztofowi Karaskowi.

Dlaczego to ma być „niespodzian” zapytałem Madlen bo istotnie było niespodzianką  kiedy mi ten wiersz okazała.
- Ty mówisz że ja nie lubić poezja , a ja ci pokazać że lubić, luubię.
- Wiersz jak wiersz, odrzekłem. każdy jest dobry lub bardzo dobry. Zależy kto go czyta i kto jaką ma duszę. Ten  bardzo się mi podoba  i      „dedykant ” , czyli tutaj ten, do którego jest skierowany to niebagatelna i niebanalna postać!
- Skąd go wzięłaś?
- Kupiła książkę, tam są. Będę próba robić na moja Język go napisać.
- Oby z powodzeniem, życzę ci tego szczerze.
Kiedy Madlen opowiadała różne historyjki ja obgryzałem w myślach tę górę czekolady i smakowałem jej niebiański smak marcapanu..
W końcu to jest ten żywy ‘niespodzian’,  pomyślałem…

Kiedy zostałem sam  i w myślach  kończyłem obgryzać Czekoladową Madlen przyszedł mi do głowy pomysł kupienia tomiku z którego pochodził  przyniesiony przez nią wiersz.
Skończyło się na trzech tomikach które pan Tomasz z Empiku wrzucił do firmowej  foliowej torby z grzecznym uśmiechem i życzeniami podając mi ją  tak bym mógł przeczytać napis:
PŁAĆ  MAESTRO  I  ZACZYTAJ  SIĘ  BEZ  RESZTY  ---
nie pamiętam czy zostawiłem nawiązkę, ale napis niezmiernie się mi podobał.
(Maestro to gotówka nowej generacji)