***
*
*
*
*
*
*
*
Uchylając okno optyczne
Nieme a potrafią przemówić
Błądzącym światłem wnętrza swego
Krotnością swoich mknących odbić
Szczeliną światła widzialnego
Inne kaboszonem pieszczące
Oko wrażliwe na krągłości
Pierwiastkiem się wypełniające
W swym skupieniu wielokrotności
Jednako ulegają brzmieniom
Różniąc się masą wypełnienia
Otwierając duszę kamieniom
Poprzez muzykę upiększenia
J.
JA:
Oczarowana
Barwnym światem
Zamkniętym w szlachetności kamyków
W kolorowych żuczkach
W diamentowej źrenicy
Oczarowana
Trafnością skojarzeń
Orgią kolorów układających obrazy
Zaczarowana
Muzyką
Która wciąż gra odnowa
Wciąż inaczej choć po staremu...
Oczarowana
Przymknęłam oczy
By uspokoić kołatkę w piersi
Wciąż widzę kolorowe kamyki...
Dagmara
***
WOW...
OdpowiedzUsuńJA:
Oczarowana
Barwnym światem
Zamkniętym w szlachetności kamyków
W kolorowych żuczkach
W diamentowej źrenicy
Oczarowana
Trafnością skojarzeń
Orgią kolorów układających obrazy
Zaczarowana
Muzyką
Która wciąż gra odnowa
Wciąż inaczej choć po staremu...
Oczarowana
Przymknęłam oczy
By uspokoić kołatkę w piersi
Wciąż widzę kolorowe kamyki...
Podparłem wpis Twoimi wrażeniami, zapytasz dlaczego i po co ?
OdpowiedzUsuńOdpowiem jednym zdaniem; zapisujmy wrażenia, są trwalsze niż życie, bo są
naszym Ja, naszym wnętrzem ducha,a ten ma niekwestionowane prawo być gołębicą.
Żeby tak się dało
UsuńPoezją żyć
Poezją być
Wrażenia chwytać w słowa
Jak motyle i żuczki
Do kolorowych pudelek....
Żeby tak się dało
Nie schodzić na ziemię...
P.S. Przepraszam ale mam dziś zły dzień .Proza życia dopadła moje włości. Gołębice odleciały albo wysiadują jaja,a wrażenia pełzają po ziemi jak szarobure węże. Nawet marzenia pochowały się po kątach. I jak tu żyć?
OdpowiedzUsuńŻyć należy prosto, ja tak czynię, nie mam wygórowanych marzeń i potrzeb, chociaż nie kwestionuję słów Wieszcza;
UsuńTam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga,
Łam, czego rozum nie złamie!
Podaruję Ci tutaj portrecik sikorki, kuzynki tej która w Holandii uwija się w gęstwie konarów za liszkami.
Jaka przystojna! Mooi! Schitterend!
Usuń