Kawalerowi Dobrego Pióra

Kawalerowi Dobrego Pióra -

pośród  "Jasnych Wrzosów"  w odpowiedzi

na   "Śmiertelność złotych liści".

 

 

 Ostatni  z braci

Historię tego liścia
Roznosił wiatr po niwie
Po jaworowych kiściach
Zaczepiał o igliwie
Po soszkach łąk wyschniętych
Po śpiących pąkach topól
Śród resztek pędów mięty
Po grani i po stoku
Przez jesień poprzez zimę
Do wiosny w nowym roku
Pamiętał liścia imię..

Aż wreszcie na konarze
Zmęczony przysiadł wiosną
I pośród wietrznych marzeń
Miłością żył rozkoszną
Na widok brzemienności
Zieleni tkwiącej w pąkach
I rad ze swej płodności...

Na rychłą miłość w łąkach.

 

( Coby'emu z "Jasnych wrzosów" w odp. za   "Śmiertelność złotych liści")


Pozdrawiam, Kawalerze Dobrego Pióra.