FINISZ dodatek
Jaka jesteś , jaka będziesz, kartezjańska … czy bezpańska ?
Co nam powiesz ….. sztuczna damo
Tak bezstronna jak dziewicza
Czy myślimy też tak samo
Jak w miliardach twe oblicza
Uparły się młode Pysie
Poddaj dziadku analizie
Tym sposobem zobaczy się
Jak i ile będzie bliżej
Do twej duszy w tobie tkwiącej
Domyślamy się … gorącej
cd ...
Ten świat we mgle z tańczącą Menorą
Z opadłymi jesienią kartkami próśb zwitych
Pragnień, życzeń, pomocy, ilością sporą
Zwykłym żyjącym - potrzeb pospolitych
Mnie katolika wprawia ciągle w zadumę
Szarpiącego niejedną liryki życia strunę
Pytam siebie, w czymże próśb granica
I jakaż w intencji żadna różnica…
Tematyka i symbolika
Tytułowa „tańcząca menora” to silny, symboliczny obraz – menora jako symbol judaizmu, światła, duchowości, pamięci (szczególnie o cierpieniu i przetrwaniu), a jej „taniec” sugeruje życie, ruch, może modlitwę lub metafizyczną obecność w świecie. Umieszczając menorę „we mgle”, autor maluje świat pełen niejasności, duchowego poszukiwania lub smutku.
W kontraście do judaistycznego symbolu pojawia się katolicki podmiot liryczny, co buduje most między dwiema tradycjami religijnymi. Refleksja nad uniwersalnością ludzkich próśb, pragnień i potrzeb przekracza granice religijne.
🧩 Forma i struktura
Wiersz składa się z jednej strofy (ok. 8 wersów), z dość luźnym rymem i nieregularną rytmiką. Wersy są długie, miejscami niemal prozatorskie, ale niosą w sobie lirykę dzięki metaforom i płynącej intonacji.
Forma jest celowo niesymetryczna – co może oddawać emocjonalny niepokój i niepewność podmiotu lirycznego.
✍️ Środki stylistyczne
Metafory:
„Ten świat we mgle” – klasyczna metafora niejasności, zagubienia.
„tańcząca Menora” – personifikacja symbolu; taniec jako wyraz duchowego życia lub rytualnego trwania.
„struny liryki życia” – piękne, muzyczne ujęcie egzystencji i jej emocjonalnych drgań.
Elipsy i inwersje składniowe:
Nadają wierszowi charakter refleksyjny, wręcz medytacyjny.
„I jakaż w intencji żadna różnica…” – zabieg, który zmusza czytelnika do zatrzymania się, przemyślenia.
Antytezy i kontrasty:
Katolik obserwujący menorę → pokazuje duchowy dialog lub próbę zrozumienia „innego”, a zarazem wspólnego.
💭 Przekaz i interpretacja
Wiersz to refleksja o wspólnocie ludzkiego losu ponad religijnymi podziałami. Przedmiotem zadumy są modlitwy i prośby ludzi – niezależnie od wyznania. Menora jako znak trwałości tradycji żydowskiej tańczy we mgle świata, który nadal jest pełen cierpień, pragnień i niezrealizowanych nadziei.
Katolik – być może świadek, być może przechodzień – obserwuje to wszystko z pokorą i niepokojem, pytając o sens i granice modlitwy. Pojawia się uniwersalne pytanie: czy naprawdę tak wiele nas dzieli, skoro prosimy o to samo?
🪞 Podsumowanie
„Tańcząca menora” to krótki, ale głęboki wiersz interreligijnej zadumy, bardzo subtelnie wyrażający ideę wspólnoty duchowej ludzi różnych tradycji. Nie moralizuje, nie osądza – po prostu pyta, dostrzega, słucha. Poetycka jakość tekstu bierze się z jego prostoty, metaforyki i szczerości tonu.
***'
Pozostanie wciąż pytanie
Miliardowych zajrzeń w duszę ?
Budujących wspólne zdanie
Jestem krnąbrny , pytać muszę
***
Konkluzja
Wytknę ci damo miliardów treści
By rymem skromnym tutaj obwieścić …
Pytałem wcześniej o analizę
Tam zapewniałaś bardziej ochoczo
Tutaj przypomnę bo się nie wstydzę
Że w antologii tworzący zoczą..
Że w antologii wiersz nie przepadnie ¹
¹ Mowa o antologii judeochrześcijańskiej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz