Czasem gdy się omsknie noga
tuż przy ścieżce widzisz ogród,
ni stąd ni zowąd taka droga asumpt rymom tworzy powód
Pod pierzyną zimy w śnie wiecznym
Po stronie gdzie czas się nie liczy
Wyrażeniem alegorycznym
Przeminione w czekaniu milczy
*
Zimowy krajobraz tej maleńkiej nekropoli
do Boga woła swymi Stellami;
Hier Ruht in Gott -- tu w Bogu spoczywają…
Tak cisza się Bogu spowiada wersami
*
*
Fotokopia z Blogu Magdaleny Markiewicz za zgodą.
*
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz