O czym warszawski "Słoik" mógłby bez szkody dla siebie wiedzieć

Czym mógłby Słoik się przyozdobić

Czymś więcej niż wiedza o księgowej

By sobie, drugim, krzywdy nie zrobić 

Brunetce,blondynce, platynowej...

 Po jednym piwku opowiem wkrótce

Jak uznam że nie zgasi pragnienia

Poprawię drugim kupując w budce

By doznać chmielu zadowolenia

*

Zatem usłyszeć chciałbym to;

Co rewers Murzynka skrywa?

Pomogę, znalazłbyś  tam to

Jak, który mistrz się nazywał

cdn.
Skąd wziął się  ten pomysł by napomknąć o Słoiku? 
Pomysł ten  wydaje się bez zdania racji  to 'dziecko' mojego grzebania we wspomnieniach przywoływanych użyciem bitów zero jedynkowych na krążkach zewnętrznych pamięci
CD-R. Wziął się również z nostalgii wywołanej za Internautami i internautami   różnego kalibru..
Być może ktoś postronny a ciekawski  czym mój Blog pachnie, nie do końca będzie rozumiał intencji moich występków, ale ja nic na to nie poradzę.
Temat "murzynka"  ma ponad dziesięcioletnią już historię, a poruszany był w nieistniejącym Bloogu Wielkiej Paskudy ( w skrócie WP). Tam, wówczas, stanowił ciekawostkę obok innych, jak na przykład  mój zrzut, że Słoik nie ma pojęcia gdzie mieścił się plac "Lwa" i dlaczego tak się ów plac nazywał, albo nie ma pojęcia o historii miejsca zwanego Placem Grzybowskim. Wypominki pod adresem Słoika w zasadzie  tyczyły się faktu że Słoik szedł  w swojej niewiedzy na rzeź obstając przy urnie za  sitwą   architektów  Powszechnej Obłudy.   Być może, że i tu,w tym, Blogu poruszyłem ten temat.
Oto tekst  sprzed dekady z okładem. 
"

Trzy razy obszedłem wokoło Rynek Starego Miasta zwracając uwagę na detale architektoniczne, na  lokale i przywołując w pamięci związane z nimi bardziej lub mniej znane wydarzenia, nie byłbym mężczyzną, gdybym również nie zerkał na  płeć piękną. To zerkanie wydaje się być naturalne chociażby wskutek  chemicznego zjawiska wypierania  pomiędzy metalami mniej  a bardziej szlachetnymi. Chemia ma również udział w  metabolizmie a ten powoduje  pewne zjawiska w organizmie ludzkim które to zjawiska są na ogół wyjaśnione i dawno poznane. Dlatego  z pewnym rozweseleniem  zastanawiałem się, kiedy my mężczyźni zostaniemy całkowicie wypchnięci czy też wyparci  z otoczenia. Dwukrotnie zatrzymywałem się przed  „murzynkiem” z pewnych powodów, o których już gdzieś wspominałem ale które pominę jako mało interesujące dla  nowoczesnej awangardy intelektualnej. Obchód Rynku  przed następnymi obchodami , tym razem już zataczając coraz szersze kręgi  włócząc się uliczkami przyległymi doń zakończyłem  odpoczynkiem w cieniu pod parasolem z nieodzowną szklanką piwska. Wprzódy jednak miałem rozmowę z panem Piotrem Millerem, rysownikiem karykaturzystą, artystą i , całkiem miłym ,przystępnym i dobrodusznym  panem.