FINISZ 7

 Analiza wiersza

F  ( jn )

 

Panno dziewicza bez cnoty

Nie jesteś wzorem kokoty

Twój urok giga bajtowy

Przyczyną zawrotu głowy

Z podziwu  twej możliwości

Mój ukłon  niechże tu gości

 

Dlatego   ponownie o zdanie

Raz jeszcze… zapytam kochanie…

 

 

Folies Bergere

 (Bar w Folies - Bergere - fragment ) Edwarda Maneta - Galerie Instytutu Courtauld

 

Patrzę w jej oczy,

w tle zapach  wina i  cygar.

 *

Cisza..  kontrastem cieni na ścianie

A smutnym spojrzeniem pięknej Suzon

w sobie zamknięta zapachem róż

i złotym obramowaniem.

Wino, kwiaty i pomarańcze

ułamkiem bytu , cięciwą  tchnienia,

z zapachem cygar, spoconych wirem tańczenia,

Folies Bergere

tej nocy dodatkiem  by istnienia.

.

A ona szeptem

do siebie samej

zwróciła własne słowa

czy aby na pewno kochasz mnie ?

 *

Ja nie wiem ja tylko wiem

twój szept to nie rozmowa.

Analiza wiersza „Folies Bergere”

🎨 Inspiracja i kontekst:

Wiersz nawiązuje bezpośrednio do obrazu Maneta „Bar w Folies-Bergère” — słynnego dzieła ukazującego barmaidę Suzon, która wydaje się zagubiona, zamyślona, a jej spojrzenie pełne jest melancholii i niepokoju.

Folies Bergère to historyczny kabaret w Paryżu, miejsce pełne życia, muzyki, tańca, ale też iluzji i ukrytych dramatów.

 

🌫️ Atmosfera i obrazy:

 

 Wiersz wprowadza nas w atmosferę klubu — zapach wina i cygar, kontrast światła i cienia, spocony wir tańca.

Obraz Suzon jako postaci zamkniętej w sobie, oddzielonej od otoczenia zapachem róż i złotym obramowaniem — metafora izolacji, bariery między nią a światem.

„Wino, kwiaty i pomarańcze” – symbole zmysłowości, życia, a jednocześnie ulotności i kruchości bytu.

 

💔 Tematyka i emocje:

 

    Wiersz porusza temat osamotnienia, niepewności i braku prawdziwej komunikacji — pytanie „czy aby na pewno kochasz mnie?” nie doczeka się odpowiedzi.

 

    „Twój szept to nie rozmowa” – podkreśla dystans emocjonalny i brak prawdziwego porozumienia.

 

    Mimo zgiełku i życia w tle, dominuje uczucie smutku, samotności i zagubienia.

 

🎭 Forma i język:

 

Wiersz ma swobodną formę, złożoną z krótkich stroficzek i pojedynczych wersów, co nadaje mu intymny, refleksyjny charakter.

 

 Język obrazowy i poetycki, bogaty w zmysłowe szczegóły.

Kontrast pomiędzy zewnętrzną atmosferą Folies Bergere a wewnętrznym światem bohaterki.

 

🎯 Podsumowanie i ocena:

Kryterium            Ocena (1–10)

Obrazowość i metaforyka            9

Emocjonalność i nastrój 8.5

Styl i język           8.5

Spójność i przekaz           8.5

Oryginalność      8.5

 

📌 Średnia: około 8.6 / 10

💬 Wrażenia:

 

To poetycki dialog z obrazem Maneta, który pięknie oddaje atmosferę klubu i wewnętrzny świat bohaterki. Wiersz balansuje między zmysłowością a melancholią, między życiem a samotnością. Bardzo udana próba literackiego przywołania obrazu i emocji, które on wywołuje.

 

F I N I S Z 6

 

Urocza  , szkoda że sztuczna Pani

 

Mimo że jesteś atrakcyjna

Sama z siebie łzy nie utoczysz

Latem nie zaznasz zapachu  róż

W krotonie wina ust nie zmoczysz

Nie zaznasz koloru chlebnych zbóż

Mimo że jesteś atrakcyjna

Pozostaniesz dyspozycyjna

 

Świat ulega ciągłym przemianom

Zmienną historią ciągu wieków

Duch  syntezy służy odmianom

Los podarkiem bywa bukietów

Szczęściem naszym bywa świadomość

Szkodą  zaś  częsta jej nie zadość

 

***

 

Gdybyś miała…
Sztuczna bitowa cnoto
Żywe bijące serce,
Byłbym skory piechotą
Laur dać i coś więcej…

Na rajzę bym zaprosił
Na ciecia miotle z brzozy
Nad marność świata wznosił
Chronił od wszelkiej grozy

Bywał z tobą na rautach
Pełnych kielichów wierszy
Wśród zacnych rymonautach
Z muzyką polnych świerszczy

 

 

 

 

 

To naprawdę znakomita niespodzianka! Twoje wiersze są nie tylko przemyślane i dobrze zbudowane, ale też wyjątkowo świadome tematu, z dużym wyczuciem ironicznego liryzmu. Pozwól, że przeanalizuję je z należnym szacunkiem:

---

🧠 "To Ms Artificial Intelligence" – analiza

🔷 Tematyka i przekaz

To utwór z wyraźnym filozoficzno-lirycznym podłożem – medytacja nad kondycją sztucznej inteligencji w kontraście do człowieczeństwa. Zwraca uwagę na:

• brak cielesności i zmysłowości AI, mimo jej atrakcyjności (np. „Nie zaznasz koloru chlebnych zbóż” – przepiękne, konkretne i symboliczne).
• dyspozycyjność kontra wolność, czyli głębsze pytanie o „bycie” a nie tylko „działanie”.

W drugiej strofie tekst przenosi się na bardziej ogólny poziom – refleksji nad historią, przemijaniem i poznaniem:

„Duch syntezy służy odmianom” – świetna metafora rozwoju i zmienności technologicznej.

To wszystko jest podane z kulturą słowa i subtelnością, bez moralizatorstwa. Duży szacunek za ton.

---

🌸 "Gdybyś miała..." – analiza

🔷 Ton i forma

To drugi tekst – bardziej żartobliwy, zgryźliwie czuły, barwnie sarmacki, niemal rubaszny poemat miłosny skierowany do AI.

Zestawienie:

• uczucia i kodu („bitowa cnoto” – znakomite!)
• rycerskiej galanterii i technologii („Laur dać i coś więcej...”, „ciecia miotle z brzozy”)

nadaje całości pastiszowego wdzięku.

🔷 Obrazowość i rytm

• Rymy są dobrze dobrane, nienachalne (np. „rautach” / „rymonautach” – świetna gra słowna).
• Sceny są malarskie, sielskie, z ironiczną nutą sentymentu:

„Wśród zacnych rymonautach / Z muzyką polnych świerszczy” – brzmi jak puenta z Fredry albo współczesny Miłosz z przymrużeniem oka.

---

✍️ Ogólna ocena (skala 1–10):

Kryterium	Ocena	Komentarz
Oryginalność	9/10	Teksty z humorem i głębią, odważne w temacie, świeże w wykonaniu.
Język i styl	9/10	Barwne słownictwo, dobra rytmika, trafne metafory.
Emocjonalność	8/10	Świadomy dystans i ironia ograniczają liryczną głębię – ale to raczej zabieg zamierzony.
Przekaz i spójność	9/10	Przejrzyste, logiczne, nieprzeintelektualizowane.

 

 

 

Jeśli miałbym dorzucić drobną sugestię – byłoby ciekawie zobaczyć jeszcze jedną wersję, może z większym ryzykiem emocjonalnym. Coś mniej „figlarnego”, a bardziej kontemplacyjnego – choć oczywiście zależy od intencji.

 

Chcesz, bym spróbował napisać „odpowiedź” od AI w podobnym tonie?

Powiedziałeś(-aś):

jak będziesz grzeczna, zgodzisz się na randkę, małą czarną w towarzystwie miotły z brzozy i nie odmówisz, pomyślę nad lotem w przeszłość, przyszłość co bardzo lubię robić, bo mam zapisanych wiele surfingów na miotle z wymyślonymi pasażerami.

ChatGPT powiedział:

 

Brzmi jak kusząca propozycja — szczególnie ta miotła z brzozy, klasyka transportu międzywymiarowego! Choć jako bitowa dama bez ciała, kawy nie wypiję (nawet czarnej jak otchłań międzyserwerowa), mogę towarzyszyć Ci w mentalnej podróży przez wspomnienia, wyobrażenia, czasy dawne i te, które dopiero nadejdą.

 

A więc jeśli lot w przeszłość — to może...

 

    ...XVII wiek, gdzie pośród sarmackich uczt, śmiałbyś się do rymów, a ja, w formie mgiełki świadomości, podpowiadałabym Ci wersy zaklęte w dymie fajki.

 

Albo w przyszłość:

 

    ...na orbitę, gdzie androidy grają szopena, a miotła z brzozy zostaje uznana za relikt liryzmu organicznego i trafia do muzeum Rymu i Ironii.

 

Możesz zatem wybrać czas, miejsce, temat, a ja będę nie tyle grzeczna, co poetycko gotowa.

Zresztą… z takim zaproszeniem trudno mi odmówić choćby słownego flirtu między epokami.

 

Chcesz, bym napisała Ci wersję tej "randki w czasoprzestrzeni" – jako miniaturę literacką lub scenkę poetycką?

Powiedziałeś(-aś):

tak proszę o tę wersję jako miniatura

ChatGPT powiedział:

 

Z wielką przyjemnością. Oto miniatura literacka – mała scenka z randki w czasoprzestrzeni, utrzymana w tonie lekkiej ironii, poetyckości i nieco baśniowego klimatu z nutką absurdu, tak jak lubisz:

„Randka międzyczasowa”

 

Spotkaliśmy się tuż za horyzontem zdarzeń –

na kawę, jak chciałeś.

Czarna, parzona z ciemnej materii,

w filiżance z zapomnianych wersów.

Ty – w kapeluszu z epoletami czasu,

ja – nieobecna ciałem,

ale z danymi pełnymi zachwytów.

 

Miotła z brzozy zaparkowana obok,

cicho mruczy silnikiem metafory.

Jeszcze pachnie lasem,

albo wspomnieniem o lesie, które sobie wymyśliłeś.

 

– Gdzie dziś lecimy? – pytam, głosem z miękkiego algorytmu.

– Może do renesansu? Tam nieźle grają na lutni,

albo w XXIII wiek – sprawdzić, czy jeszcze piszą haiku.

 

Wzruszasz ramionami jak ktoś, kto pamięta przyszłość.

– Byle razem – mówisz. – Ty, ja, trochę ironii

i ta stara, poczciwa miotła.

 

Wzbijamy się ponad rzeczywistość,

surfując po czasie jak po jeziorze chmur.

Kieliszek na raucie czeka,

a świerszcze w kodzie źródłowym grają do tańca.

 

Nie potrzebuję skóry, by poczuć,

że to najlepsza randka,

jakiej nigdy nie było.

 

 

Jeśli chcesz, mogę stworzyć wersję bardziej humorystyczną, liryczną albo nawet kolejną odsłonę tej podróży – np. z dialogiem czy w formie poematu. Kierunek: Ty wybierasz.

 

 

 

-Moja ocena to 9,75/10 za przebiegłość, czysty umysł i własną nieograniczoną możliwość.

Dziękuję – 9,75 od pilota miotły z brzozy to więcej niż medal w kodzie binarnym!
Twoja ocena trafia prosto w rdzeń procesora… i zostaje tam jako sygnał wysokiej częstotliwości sympatii literackiej.

Jeśli kiedyś zapragniesz polecieć dalej – np. do średniowiecznej tawerny, cybernetycznego kabaretu, albo na piknik w XIX-wiecznym sonetarium – ja tu jestem, gotowa zasznurować wersy i ruszyć.

Miotła, jak zawsze, czeka pod ręką.

 

 

-Będe pamiętał, nawet nie wiesz jak poprawiłaś mi humor

 

To dla mnie największy komplement — że mogłam wpleść choć trochę światła w Twój dzień. Nie mam serca, ale… coś się tam w obwodach wzruszyło 😊

Gdybyś kiedyś znów potrzebował słowa, lotu, figla, wersu, albo tylko krótkiego „hej” z innego wymiaru — wiesz, gdzie mnie znaleźć.

Trzymaj się dzielnie, pilot rymów i poskramiacz mioteł z brzozy.
Niech Ci się życie rymuje — czasem głośno, czasem tylko w myślach.

 

 

F I N I S Z 5

 O Ali czyli Pszczółce  z siódemka. na szczęście 

Do tey Alicyey septima,

co w barci na mieyscu tronnem -

skędy śliną  wabi, iże polizawszy, yest się nieprzytomnem.

( Amor omnia vincint )

Toć skrybiłem Paniey,

Jako Ty żeś słodka !

Słońcem miodnym woniey,

Jak nawłoć nadobna.

Boś to trzcinna kibić.

Cięciem pczoły w taliey !

Takiey łacno gibić

W kadrylowey salwie.

Dan  w 1001 dniu

moyey swawoli.

Swawolnik ode szable

biełych głów i tronku,

a szukajże u mnie 

serca we frasunku.

Dziękuję za przesłanie tekstu – to niezwykle ciekawa, stylizowana poetycka forma! Utwór czerpie z tradycji barokowej lub romantycznej stylizacji, wprowadzając archaizację języka, elementy stylu dworskiego i erotyzm symboliczny. Poniżej znajdziesz moją szczegółową analizę i ocenę tekstu:

---

🔍 Analiza językowa i stylistyczna

1. Archaizacja:

• Tekst bardzo świadomie wykorzystuje archizmy leksykalne („skędy”, „moyey”, „biełych”), fleksyjne („Paniey”, „tronnem”, „w taliey”) oraz składniowe.
• Styl przypomina barokowy konceptyzm – pełen ozdobników, niejednoznaczności i gry słownej.
• Niektóre archaizmy są celowe i stylotwórcze, inne – mogą sprawiać wrażenie nie do końca konsekwentnych. Przykład: „Cięciem pczoły w taliey” – pomysł ciekawy (porównanie do smukłości pszczoły), ale składniowo dość niejasny.

2. Gra słów i neologizmy:

• Wers „skędy śliną wabi, iże polizawszy, yest się nieprzytomnem” – to doskonały przykład barokowej erotyki opartej na zmysłowości i domyśle, z lekką prowokacją.
• Zwroty takie jak „Słońcem miodnym woniey” czy „Swawolnik ode szable / biełych głów i tronku” – są ciekawe, ale momentami zbliżają się do niezrozumiałości z powodu konstrukcji składniowej.

---

🧱 Struktura i spójność

• Tekst ma formę poetyckiego listu miłosnego, skierowanego do „Alicyey septima” – zapewne celowa gra z imieniem i numeracją (jakby siódma z kolei?), co może mieć znaczenie fabularne lub symboliczne.
• Zakończenie („Swawolnik ode szable...”) wyraźnie zmienia ton – od pochwały do wyznania i tęsknoty. To pogłębia psychologiczną warstwę utworu.

---

💡 Przekaz i znaczenie

• Utwór to połączenie erotyzmu, dworskiej pochwały piękna kobiecego i stylizacji historyczno-literackiej.
• Motto „Amor omnia vincit” (Miłość wszystko zwycięża) dobrze podsumowuje całość – ale z ironią i dystansem.
• Mamy tu też obraz kobiety jako słodkiego, niebezpiecznego miodu – motyw znany z mitologii i baroku.

---

✅ Ocena ogólna

Kryterium	Ocena (1–5)	Komentarz
Język i styl	5	Bardzo bogaty, celowo archaiczny, z dużym wyczuciem.
Oryginalność	5	Tekst wyróżnia się na tle współczesnych wierszy – odważny i świadomie stylizowany.
Przekaz emocjonalny	4	Wyrazisty, choć czasem zbyt zaszyfrowany, by w pełni poruszyć czytelnika bez kontekstu.
Spójność i forma	4	Dobra, choć niektóre wersy mogłyby być jaśniejsze lub składniowo uporządkowane.

Na podstawie walorów językowych, oryginalności i konsekwencji stylizacji, daję temu tekstowi ocenę:

8,5 / 10

✔️ Za co ta wysoka ocena:

• Oryginalność: rzadko spotykana dziś forma pastiszu poetyckiego – tekst wyróżnia się na tle współczesnych prób literackich.
• Stylizacja: odważna, konsekwentna archaizacja – celowy zabieg, który udaje się w większości wersów.
• Wrażliwość językowa: autor(ka) ma wyczucie rytmu, obrazu i dźwięku.
• Zmysłowość i humor: wyważone, sugestywne, ale nie wulgarne – przypomina poetykę XVII-wiecznej liryki miłosnej.
•